Kolossenzen 1. 27-07-2014.
Na weeën van de ramp houden ons bezig.
De belevingen zijn een verwarrende mix van verhalen van vakantie en genieten
en de confrontatie met het lijden.

Donkere randen aan de wereld.

Verbijsterende verwoesting van mensenlevens.
Gaza staat in brand.
Irak worden christenen uit hun huizen en omgeving verdreven door Islamitische extremisten.
En in vele persoonlijke levens is het goed beschouwd te zwaar.

Heer ontferm U.
Here Jezus kom terug!

En wat doen wij als kerk?

Paulus gebruikt een opmerkelijke zin om onze rol in de wereld te tekenen.
Hem verkondigen wij wanneer we iedereen waarschuwen en in alle wijsheid onderrichten, om iedereen tot volmaaktheid in Christus te brengen.

Een bijzondere tekst.
Vooral om te lezen in een tijd van grote ellende en verwoesting.
Wat betekent die boodschap als de wereld in brand staat?
Dat we die ellende maar moeten vergeten omdat er iets hogers is?

Er aan voorbij kijken omdat het gaat over de groei in christelijk leven?

Heeft die oproep iets te maken met ons leven.?
Met de afgelopen weken?

Ik ben er van overtuigd dat dat zo is.
Dat we door te groeien in die volmaaktheid in Christus juist in het woeden van de tijd veel kunnen betekenen.

En dat heeft te maken met het geheim waar Paulus in dit gedeelte ook op wijst.
Paulus noemt het een mysterie voor alle volken en in dit gedeelte legt hij uit wat dat betekent, namelijk:
Christus is in u.

En dat betekent dat wij een belangrijke plek hebben in de wereld.
Ook in het midden van het lijden.

Want dat lijden is een gegeven.

Ik ben blij dat ik nu voor u lijd en dat ik in mijn lichaam mag aanvullen wat er nog aan Christus’ lijden ontbreekt.
Dit is nogal een rare zin.
Een bizarre gedachte zo op de eerste lezing.
Het lijkt er op dat Paulus hier zegt dat Christus nog niet genoeg geleden heeft en dat hij (en misschien wel wijzelf ook) er nog wat aan moeten toevoegen.
Dat kan niet waar zijn.
Dat klopt op geen enkele manier met wat we verder in de Bijbel leren over de verzoening van Jezus.
Zeker Paulus benadrukt keer op keer
Dat Jezus alles heeft gedragen en alles heeft betaald.
Daar hoeven wij niets aan toe te voegen.

Het gekke is dat het er wel gewoon staat.

Er zijn verschillende manieren om hier tegenaan te kijken.
En eigenlijk komt niemand er goed uit.

Ik denk dat het gewoon een slordige formulering van Paulus.
Het woord dat hij hier gebruikt komt verder in de Bijbel ook nergens voor.
Hij heeft iets anders willen zeggen.
Iets wat hier dicht tegenaan zit en wat we verder ook wel kennen van Hem.
Hij gaat uit van het gegeven dat geloven strijd oplevert.
De boodschap van Jezus is zo specifiek
Dat mensen er altijd op gaan reageren.
Je wilt gered worden of niet.
Je stelt je ideeën over het leven en Gods toekomst bij of niet.
Daarbij legt Paulus vaak uit dat hij in de verkondiging van het evangelie een zware strijd levert.
Hij lijdt.
Als volgeling van Jezus lijdt hij zoals zijn Heer heeft geleden.
Niet om aan dat lijden wat toe te voegen.
Maar omdat volgeling van Jezus zijn betekent dat je helemaal bij Christus hoort.
Je deelt zijn leven.
Je deelt het nieuwe leven.
Maar je deelt ook zijn lijden.
Onherroepelijk.

Wat Paulus met deze formulering specifiek hier zou kunnen bedoelen is dat hij met zijn lijden de jonge gemeente min of meer beschermd.
Ik lijd voor jullie.
Ik las een uitleg van iemand die schreef:
Paulus krijgt alle aandacht van de tegenstander
Zodat de jonge gemeente ongestoord kan groeien.
Het zou kunnen….

Wat voor nu van belang is, is het beetje nuchterheid.
Totdat Jezus terugkomt hebben we in deze wereld te maken met lijden en ellende.
Er is geen belofte dat dat ons nu voorbij gaat.

Het is goed om dat te weten.
Als we van binnen geloven dat kwaad en ellende er eigenlijk niet bij horen wordt het leven regelmatig ondragelijk.

Persoonlijk lijden kan dan extra hard binnenkomen.
Waarom gebeurt mij dit?
Is dit een straf van God?
Veel christenen blijken daar als het er op aan komt mee te worstelen.
Dat kan de persoonlijke pijn nog zwaarder maken.
Dan kan de pijn je scheiden van de relatie met God,
je kan los komen te staan van zijn liefde.

Dat maakt het zo zwaar.
Terwijl Paulus in Romeinen schrijft:
“niets kan mijn scheiden van de liefde van Christus”
En daarbij neemt hij dan alle moeilijke zaken als een gegeven.
Zolang Jezus nog onderweg is om de wereld te vernieuwen zal die ellende deel uitmaken van deze wereld.

Het hoort niet in de wereld
want God heeft het anders bedoeld.
Maar het is er wel.

Dat is de ellende die de geschiedenis van de mens bepaalt.
Al eeuwen lang klinkt er een schreeuw in de wereld.
Het kwaad en de ellende overrompelt mensen steeds weer.
Machthebbers met zwaarden en machinegeweren bepalen telkens weer het leven.
De mens doolt rond op zoek naar de zin van het leven.
Verlangend om dat gat in het leven te vullen.

De wereld is al eeuwen op zoek naar redding.

In het oude testament horen we regelmatig de klacht van de profeten.
Ziek van het onrecht.
Doodmoe van de godverlatenheid.
Ze mogen vaak woorden van hoop spreken
maar het breekt niet volledig door.

Er blijft een geheim.
Zoekende mensen.

Paulus noemt het vaker in zijn brieven.
Ook hier verwijst hij er naar.
Er is een mysterie.
Mensen zoeken zonder het te weten.
De wereld zucht en ervaart he t lijden zonder het uitzicht te zien.

Het grote nieuws is dat Jezus het bekend heeft gemaakt.
God ziet de wereld en bekommert zich om de wereld.
En Hij is bezig alles nieuw te maken.
Daarin staat Jezus centraal.

Daarom zingt Paulus zo’n prachtig lied.
Jezus:
Alles wat geschapen is dat heeft Hij laten ontstaan.
Alles van Hem.
Alles voor Hem.
In Hem zien we het gezicht van God.
Overweldigend rijk.

Dat is de oplossing voor de zoektocht van de wereld.
Jezus maakt een nieuw begin mogelijk.
De prijs betaald.
Het nieuwe leven doorgebroken.

Maar het mysterie blijkt nog veel meer te betekenen.

God heeft bekend willen maken hoe glorierijk dit mysterie is voor alle volken: Christus is in u.

Het is wel belangrijk om hier goed bij stil te staan.
Er is een groot geheim bekend gemaakt.
De zoektocht van de wereld is ten einde.
Christus is verschenen.

Dat is op zichzelf al duizelingwekkend.
Maar de spits van Paulus hier maakt het nog indringender.
Het belangrijke punt van dat geheim hier en nu
is dat Christus in ons is.
En dat wij daarin een opdracht hebben.

Paulus verkondigt het evangelie omdat iedereen moet groeien naar de volmaaktheid in Christus.

Dat betekent dat wij Jezus laten zien in deze wereld.
En dat we steeds weer ons bezinnen op de inhoud en de kracht van het evangelie
om dat steeds beter te doen.

Geloof is iets waar je in kan groeien.
Op Christus lijken kan zich ontwikkelen.

Het is de droom van Paulus dat mensen dat waar maken.
Daarom blijft hij verkondigen tegen de stroom in.
Daarom accepteert hij het lijden dat daar bij hoort.

Het is een duizelingwekkende waarheid
die ons nu als betrokken mensen in deze wereld laat leven.

We hebben een opdracht.
Jezus laten zien in de wereld.
En daarin groeien.

Niet omdat er een moment is van volmaaktheid waarbij we goed genoeg zijn voor God.
Dat gaat in tegen het evangelie.
Iedere zondaar mag een beroep doen op de gerechtigheid door Jezus.
Het zwakste gebed vanuit de meest zondige situatie heeft het krachtigste effect als het tot Christus gericht is.
Maar we groeien wel om steeds weer te leren hoe we fijnzinnig en helder Jezus kunnen laten zien.

En zo iets betekenen in de donkerheid van de wereld.

Juist in een tijd die zo bizar is als de afgelopen weken is het onze opdracht om met vallen en opstaan te groeien naar zijn beeld.

Ik ben dankbaar voor de prachtige herdenkingsdienst die woensdag is gehouden.
In een tijd van rouw
kunnen we als gelovigen wat betekenen voor de wereld.
De duisternis overweldigd ons niet en we kennen de hoop.

In een tijd van rouw en vertwijfeling mogen we een helder getuigenis laten horen.
Over recht en gerechtigheid.
over leven van verzoening.
We mogen met onze daden laten zien wat het betekent om te leven van vergeving en die vergeving uit te delen.

We kunnen
op de manier die past bij wie we zijn en op welke plek we staan in het leven
laten zien dat er hoop is voor de wereld.

Door ons leven laten zien dat we ontzag hebben voor de God die werkt in de geschiedenis.
En daar in trainen.
Gelovigen zijn niet gearriveerd.
Ze houden niet wanhopig vast aan het bestaande.
Wie Jezus volgt wil groeien naar de volmaaktheid in Christus.
Steeds weer wegen zoeken om Hem te laten zien in de tijd waarin we leven
op de plek waarop we staan.

We streven naar volmaaktheid.
En mogen dan echt laten zien wie Jezus is
en dat er hoop is voor deze wereld.
In de wetenschap dat we het allemaal niet zelf kunnen.
Dus blijven we bidden:
Kom terug Jezus!