Handelingen 3. 26-05-2013.

Wie van ons heeft wel eens iemand zo kunnen genezen?
Of dan in ieder geval genezen zien worden?
Ik ken wat getuigenissen.
Heb op andere manieren de hemel soms wel open zien gaan.
Genoeg om te geloven.
Maar niet zo spectaculair als dit.
Wat betekent dit verhaal voor ons?

· De hemel open!
· De gemeente zoekt haar weg in de gebrokenheid.
· Jezus het kompas.

De hemel open!
Wat is dit een geweldige gebeurtenis!
We kunnen ons voorstellen hoe uitzichtloos dat leven van die man was.
Probeer eens te bedenken hoe dat is.
Volkomen afhankelijk.
Hoe ziet het eigenlijk met de hygiëne?
Zou iemand zo’n man ook wassen voordat hij bij de tempel wordt gelegd?

Als je de hulpeloosheid bedenkt
de vernedering die er moet zijn.
De onmacht om wat van je leven te maken.
Dit is niet wat God bedoelde toen Hij de mens schiep.
God heeft wat anders gewild dat is duidelijk.

Die man bij de tempel
is een teken van hoe het niet hoort te zijn.

Zoals wij in het leven
vaak signalen krijgen dat de wereld niet goed is.
In het leven ervaren we vaak pijn.
Problemen die niet opgelost worden.

Maar hier gebeurt in ieder geval iets bijzonders.
De hemel gaat open!
Hier zien we even waar worden
wat we vorige week bespraken.
Door de werking van de Geest
is onze Heer nabij.
Hij is in de hemel
en de hemel omringt ons.
En soms wordt die hemelse waarheid
deel van ons leven.

Zo zien we het leven van deze verlamde man
zich opeens herstellen.
Van zwak en ziek en afhankelijk
naar mens zoals de Heer het heeft bedoeld.
Met kracht en vreugde
en met de juiste focus.
Namelijk de tempel in terwijl hij God alle eer geeft.
Dan kom je als mens tot je recht.
Als je het nieuwe van je leven goed waarneemt
en daarin God prijst.

Zo zien we hier bij die tempel
gewoon even de profetie van Jesaja waar worden. (Jesaja 35:5)
Dan worden blinden de ogen geopend,
de oren van doven ontsloten.
Verlamden zullen springen als herten
de mond van stommen zal jubelen.

En dan horen we de woorden van Jezus opklinken
die in Lukas 7 aan de leerlingen van Johannes uitlegt
dat Hij inderdaad de Messias is.
Hij zegt daar:
“kijk naar de tekenen en herken de profetie van Jesaja”.

Jezus maakt het leven nieuw.
En de discipelen mogen in zijn Naam
het leven van die man vernieuwen.
Want als we als gelovigen
de Naam van Jezus gebruiken
dan is onze Heer zelf werkzaam aanwezig.
Dan gaat de hemel open
en komt ons aardse leven in een nieuwe gloed te staan.
Dan zie je opeens hoe het leven bedoeld is.
Krachtig en gezond
en alle eer aan God.

Maar wat doen we die dit prachtige verhaal?
Het is voor ons geen dagelijkse ervaring.

De gemeente zoekt haar weg in de gebrokenheid.
Als we goed naar deze geschiedenis kijken
vallen een paar dingen op.
Het lijkt er op dat de discipelen niet zomaar als wonderdoeners door het land trokken
en ook niet gewoon maar in het wilde weg mensen genazen.
Eigenlijk doet deze geschiedenis ons ook beseffen
dat Jezus dat ook niet deed.

Want hoe zit het eigenlijk met die verlamde man?
Hij is al verlamd van zijn geboorte.
Vrienden hadden de gewoonte om hem bij de tempel te leggen.
Sinds wanneer weten we niet.
Maar hij is nu 40.
Wanneer begin je met bedelen?
Misschien wel vanaf je 10e.
In ieder geval wel vanaf het 30e levensjaar.
Hij zat daar al voordat Jezus met zijn aardse bediening begon.
Hoe vaak is Jezus daar niet voorbij gekomen?
We weten dat Jezus zijn bediening juist niet in Jeruzalem is begonnen
maar Hij zal toch regelmatig in de tempel zijn geweest.
In ieder geval op het laatst.
Hij heeft de tempel schoongeveegd en alle handelaren verwijderd.
Wat zou Hij met de bedelaars gedaan hebben?
We kunnen zeker weten
dat Hij die met respect en eerbied zou hebben behandeld.
Maar we weten ook zeker dat hij hen niet allemaal genezen heeft.
Anders zat die man hier niet bij de tempel.

Zouden de discipelen iedereen hebben genezen?
Dat is nauwelijks voor te stellen.
We lezen wel dat allen die naar hen toekwamen genezen werden.
Maar je proeft dat er in ieder geval iets van een relatie was.
Dat is hier heel opvallend.
Er zit iets bijzonders in deze ontmoeting.
Petrus kijkt de man indringend aan.
In de oude SV lezen we:
Petrus, sterk op hem ziende…….
En dan geeft hij die man ook nog een opdracht:
Kijk ons aan.
En dan lezen we dat de bedelaar naar hen op kijkt.

Er is iets met dat kijken.
Heel dicht bij elkaar komt het 3x voor.
En steeds met verschillende woorden in het Grieks.
Het kijken van Petrus weegt zwaar.
sterk op hem ziende
Het woord dat Lukas hier gebruikt
duidt op een grote intensiteit.
Heel vaak gebruikt hij het als er iets bijzonders staat te gebeuren.
Hand 1: 10, als de discipelen naar de hemel kijken na de hemelvaart
7:55 Stefanus kijkt omhoog en ziet God en Jezus, vlak voordat hij gestenigd gaat worden
6:15 Allen zien het gezicht van Stefanus stralen als dat van een engel.
11:6 Petrus kijkt naar het laken dat uit de hemel neerkomt in een visioen dat de hele bediening van de kerk verandert.
13:9 Paulus houdt de ogen gericht op Elymas en spreekt een harde veroordeling uit.

Als ik dit lees moet ik denken aan een van de leiders van New Wine in Engeland
die uitlegde dat God hem soms heel duidelijk laat weten wanneer hij iemand moet genezen.
Deze broeder heeft een zeer effectieve gebedsbediening
waarbij mensen worden genezen
maar nooit in het wilde weg.
Het lijkt alsof de Geest even op dat moment
en op die plaats
de hemel openzet.
Het zijn bijzondere gelegenheden.
Die overigens in de tijd van de apostelen
in hun bijzonderheid een stuk vaker voorkwamen dan wij nu kennen.
Het bijzondere was bijna gewoon.
Maar ook toen wel bijzonder.
Er gebeurde iets
een ingeving van de Geest
een aanraking van God
waardoor de gelovige de vrijmoedigheid had om op te treden
en genezing tot stand te brengen.

Dat maakt het wat willekeurig.
Maar is dat niet precies wat het in het leven vaak is?
Is dat niet waar wij het mee moeten doen?
En we weten toch eigenlijk wel
dat we dat willekeurige nooit kwijtraken.
Ook niet als het bijzondere bijvoorbeeld in onze gemeente veel meer zou doordringen.
Ik zou het prachtig vinden
maar weet zeker dat het ook weer nieuwe vragen oproept.
Misschien wel problemen veroorzaakt.
Als heel concreet in onze gemeente
het aantal genezingen met 50% omhoog zou gaan
omdat God dat geeft
om welke reden Hij dat ook zou doen,
dan houden we toch nog steeds heel veel vragen over.
Waarom de ene wel en de andere niet?

Denk niet dat het leven makkelijker wordt
als er meer genezingen plaatsvinden.
Of als er meer profetisch gesproken wordt onder de koffie
of als de halve gemeente opeens de gave had om in tongen te zingen.
In alle omstandigheden krijgen we tenminste een hoger aantal gefronste wenkbrauwen.
Het zou ook pijn opleveren.
Pijn bij mensen die geen genezing meemaken
en er wel om bidden.
Ik ken een betrouwbaar verhaal
van een stel dat na indringend gebed opeens toch een kind verwachtte.
We kennen allemaal ook mensen
die jaren bidden om een kind te krijgen
en die nooit verhoord worden.
Dat is niet gemakkelijk.

Als je er goed over nadenkt
zul je als gemeente altijd in de
gebrokenheid van de wereld je wg moeten vinden.
Niet alle ziekte zal genezen worden
mensen zullen nog steeds te jong sterven
en eenzaamheid zal zelfs in de bedding van de geloofsgemeenschap
nooit helemaal verdwijnen.

Uiteindelijk ging ook Jezus
in de gebrokenheid van deze wereld zijn eigen weg.
Een onvoorstelbare weg.
Die niet betekende dat Hij alle kwalen uit de wereld hielp
Een weg waarin Hijzelf
de grootste prijs betaalde.
Zo diep is de gebrokenheid van deze wereld.

Jezus is het kompas.
Wat betekent dit verhaal voor ons?
Misschien wel nieuw besef
dat God in de Naam van Jezus ook tekens en wonderen wil geven.
Het kan en mag het leven en de verkondiging van de gemeente ondersteunen
Maar ook het besef
dat die tekenen en wonderen
niet het allerbelangrijkste zijn.
Kijk maar naar wat er gebeurt
als de discipelen tot verantwoording worden geroepen.

Let niet op ons.
We hebben het niet in eigen kracht gedaan.

In de preek komt de Naam van Jezus naar voren.
Niet eens meer de genezing.
Al helemaal niet de discipelen.

De omstanders krijgen het verhaal van Jezus voorgeschoteld.
Jullie hebben Jezus laten doden.
Maar Hij leeft.

Die springende man is het bewijs.

Bijzondere mix.
De man mag gezien worden.
Het wonder staat.
Getuigenis!
Uitdragen van het heil.

Maar het wonder verdwijnt ook weer op de achtergrond.

Het is geweldig als ons geloof ons wat oplevert.

Maar het gaat niet om wat het geloof oplevert.
Het gaat om de Naam van onze Heer.

Jezus centraal.
De Koning.
Hij die in de hemel is.

Als we ons met een open hart en vol geloof op Hem richten
dan zal zijn Naam ook helder klinken.
Dan zullen de kracht van zijn Naam ervaren
precies op de manier die past bij de gemeenschap van de Petrakerk

En we zullen Hem in alles eren en dienen.