Psalm 23.
Belijdenis Jenny van Vloten.

Tijdens de gesprekken met Jenny
kwam opeens psalm 23 naar voren.
Het was een bijzonder moment.

Het was alsof de herinnering opeens tot leven kwam.
Alsof we terugkijkend
veel helderder de hand van God konden zien
die Jenny in heel het leven ondersteund heeft.

Zoiets gebeurt natuurlijk niet alleen in dat ene gesprek.
Zo’n gesprek
is een moment in een reeks.
Alle gesprekken en gebeurtenissen
horen bij elkaar
en soms dan zie je opeens iets heel scherp.
En dat gebeurde in dat gesprek dat we samen hadden.

Je had al verteld over hoe God je leven leidde.
Je kende God niet
niet zoals je dat nu kan zeggen
maar je was je wel bewust van Hem
en je voelde dat het goed was om met Hem te leven.
Zoals psalm 23 dat uitdrukt.

Terwijl het leven niet altijd makkelijk was.
Als je kinderen hebt
zijn er altijd momenten dat je als ouders je hart vasthoudt.
En jullie hebben veel zorg moeten besteden
toen de kinderen jong waren.
Een zware tijd
waarin je je toch ook gedragen wist.

En toen kwam de zorg om Theo
zijn ziekte en overlijden
waar je heel veel moest geven
waar je krachtig was in je liefde.
Maar waar wel het afscheid kwam
en de pijn die daarbij hoort.

Misschien toch wel raar
om uit te komen bij psalm 23.
De Heer is mijn Herder
het ontbreekt mij aan niets.

Er was toch heel wat te wensen in het leven.

Het ontbreekt mij aan niets???

Ja, nu zijn er groene weiden en vredig water.
Er is rust in je leven en je hebt een prachtig nieuw begin kunnen maken.
Maar je hebt toch ook moelijke perioden meegemaakt.
En toch past psalm 23.
Want het is zo’n eerlijke psalm.
Al gaat mijn weg door een donker dal
ik vrees geen gevaar
want u bent bij mij.

Dit is niet een lied
waarin alleen de goede kant van het leven wordt bezongen.
Juist niet.

Het is niet voor niets een lied
dat voor heel veel gelovigen belangrijk is.
Omdat het zo echt is.
We zijn op weg in dit leven.
En het is geweldig om het goede mee te maken.
Dat je de zorg en liefde van God voelt
dat het leven je toelacht.
Onderweg vol vertrouwen
en als het een beetje lastig is
dan voel je de kracht die goed geeft.
Wat kan het leven geweldig zijn aan de hand van God.
Maar soms kom je onderweg
opeens in zo’n donker dal.
Een diepe kloof.
En je kan er niet omheen.
Je moet er dwars doorheen.

Wat kan je bang zijn voor het donker daar.
Wat kan het koud zijn
als de warmte van Gods nabijheid
niet genoeg lijkt om de kilheid van het leven te laten verdwijnen.

Als je leven lijkt in te storten
of misschien zelfs gevaar loopt
dan ben je helemaal niet op reis door groene weiden.
Dan prikken de dorens
en haal je je voeten open aan de stenen.

Zo kan het zijn in het leven.
En toch kan ook dan God dichtbij zijn.
Dat is wat gelovigen ervaren.

Dat beleefden we in dat gesprek.
De herinnering aan het geloof van je moeder kwam boven.
Hoe zij in haar leven
leefde met psalm 23.
Je hoort in deze psalm ook haar stem.
En dan herken je terugkijkend
dat je kracht hebt ervaren
door het geloof dat zij uitdroeg
en dat je door de gang van je leven steeds meer bent gaan herkennen
zodat je God mocht ontmoeten.

En daarom staan we vandaag op zo’n hoogtepunt.
Met mooi uitzicht
en met de warmte van de zorg van God.
Je weet niet hoe de weg door het leven zal zijn.
Maar je mag weten
dat God er altijd was
en dat Hij er altijd zal zijn.
En dat het door zijn zorg
je nooit echt aan iets zal ontbreken.
Hij heeft je gegeven wat je nodig had
en Hij belooft dat Hij dat zal doen.