Numeri 6: 22 t/m 27 1 juni 2014.
Doop Jefta van Veelen.

Als je in de stemming bent voor een tranentrekker
dan is het programma DNA onbekend een aanrader.
Intense verhalen.
Kinderen op zoek naar hun ouders,
of naar één van de ouders.

Mooie ontmoetingen.
Pijnlijke momenten als de ontmoetingen niet tot stand komen
of gewoon helemaal niet leuk zijn.
Het programma lijkt me een schot in de roos.
Ik weet niets van de kijkcijfers
maar vermoedelijk zijn die naar tevredenheid
want het gaat al een tijdje door.

Begrijpelijk.
Want het programma raakt aan een diep menselijk verlangen.
Weten wie je bent en waar je vandaan komt
en dan ook gekend zijn.
Weten met wie je verbonden bent
en in staat zijn om daar vorm aan te geven.
Dat geeft een verbondenheid en basis.

Het ontbreken ervan
kan zorgen voor een altijd sluimerend ongenoegen
en in het uiterste geval tot grote problemen met de hechting.

Wat we vanmorgen hebben meegemaakt is dan ook geweldig.
Ties en Martine hebben Jefta laten weten
dat zij intens van hem houden
en dat zij alles op alles zullen zetten om die liefde vorm te geven.
En ze hebben laten weten dat hun liefde rust
in de grote liefde van God.

Woorden die Jefta nu nog allemaal niet begrijpt
maar waarvan wij allemaal weten
dat ze zijn leven op een goede manier zullen stempelen.

Hij hoeft zich nooit in zijn leven af te vragen waar hij vandaan komt.
Hij mag zijn leven beginnen met de zekerheid van zijn bestaan
hij mag in zijn leven gaan ontdekken
dat zijn ouders het beste met hem voor hebben
en alles op alles zetten om het te laten opgroeien als een gezond mens
die leeft in afhankelijkheid van God.
Dat is het beste dat je in het leven kan gebeuren.

Dat betekent niet dat het in zijn leven alleen maar leuk is.
Deze belofte van Ties en Martine zal ook betekenen dat ze hem grenzen gaan stellen
Ik hoorde een puber zuchten onder de regels van zijn ouders
in het bijzonder het bijwonen van kerkelijke activiteiten.
Hij zei: “En dan zeggen ze: dat hebben we beloofd toen we je lieten dopen”.
Hij zat er niet op te wachten.
Ik ben er niet zeker van dat dit een heel sterk argument is in de opvoeding.
Maar inhoudelijk klopt het wel.
Als je belooft je kind goed op te voeden ga je het ook grenzen stellen
of zaken van hem verwachten waar bij pas later de waarde van in ziet.
Je belooft niet alleen een makkelijk leven.
En dan gaat het nog over de gezonde zaken van het leven
die iets van ons mensen vragen.
Leren lopen met vallen en opstaan.

Maar we weten zeker dat er ook andere zaken op zijn pad zullen komen.
Hij is gewaarschuwd:
“Je zult in je leven ook dingen doen waar je niet trots op bent”.
Hij gaat zichzelf leren kennen
met ook de minder mooie kanten die in dit leven altijd wel op een moment naar boven komen.

Maar hij zal ook andere stemmen horen
dan die liefdevolle woorden van zijn ouders vanmorgen.

Misschien wel gewoon thuis.
Van zijn ouders.
Geen enkele vader of moeder ontkomt er aan soms uit te glijden in wat je zegt.
Als je moe bent of gespannen.
Als je kinderen voor een tijdje teveel vragen en de energie teveel is weggelekt
dan kan je zomaar woorden spreken met een negatieve lading.

“Je zeurt ook altijd”.
“Je kan ook alleen maar troep maken”.
“Zit je nou weer naar dat stomme programma te kijken”

Als je samen afhankelijk bent van de liefde van God
dan is dat geen ramp.
Dan kun je vanuit de vergeving opnieuw beginnen.
Dan mag de fout van ouders juist ook een leermoment zijn.
Een kind weet toch wel dat je niet helemaal perfect bent als ouders.
Dan is het heilzaam om het maar eerlijk te benoemen
en de weg te wijzen naar vernieuwing.
Te vertrouwen op de doop
en daar op voort te bouwen.

Maar de realiteit van het leven is dat het ook anders gaat.
Jefta zal ook andere stemmen horen.
De wereld is vaak hard
en mensen gebruiken vaak woorden
om in alle hardheid zichzelf neer te zetten.

Dat begint al op het schoolplein:
“je bent stom, ik wil niet met je spelen”.
En ik ben het meer dan eens tegengekomen in het bejaardenhuis.
“Dat mens denkt dat ze heel wat is, haar kinderen komen elke zondag, maar dat is alleen omdat ze op de erfenis zitten te wachten”.

Wij gebruiken als mensen woorden zo gemakkelijk
om een punt te maken.
Om onszelf sterk te maken
en de ander minder.

En het werkt uitstekend.
Woorden zijn altijd krachtig.
Begrijpelijk.
God zelf heeft woorden kracht gegeven.

Maar zoals we hier bij elkaar zijn weten we allemaal wat voor kwaad woorden ook kunnen doen.

Daarom is het zulk groot feest om vandaag de goede woorden te horen.

Hij schijnt zijn licht over je leven.

Die oude zegen, die het al eeuwen doet
en die ook straks weer meekrijgen de nieuwe week in
die staat boven het leven van Jefta.

En dat is groots.

Hij zal van alles meemaken in het leven
en mag dan weten dat God dat kent.
Gods licht schijnt op zijn leven
en dus is er niets verborgen.

Hij zal op zijn gezicht gaan
en God zegt: “kijk er nou maar eerlijk naar
en laat Mij je weer overeind zetten”.

Hij zal de woorden horen die beschadigingen brengen.
Maar God zegt.
Ik heb je geroepen en ik zegen je met mijn liefde.
Ik houd van jou met mijn hele hart
en ik heb mijn Zoon gegeven om jouw leven te kunnen laten ontplooien.
Woorden van kracht die zijn leven mogen laten stralen.

Hij zal soms de weg kwijt zijn in het leven.
Dan blijft de belofte gelden dat God licht zal geven
en de weg aan het licht zal brengen.

Hij zal soms regelrechte fouten maken in zijn leven.
En God belooft met zijn licht op zijn leven te stralen.
Zodat hij de fouten ziet.
Maar vooral ook weet dat hij ondanks die fouten verder kan.
Omdat God zelf al heeft gezorgd
dat de prijs voor zijn fouten is betaald.
En hij dus altijd weer opnieuw mag beginnen.

Gods licht zal over zijn leven schijnen.
Dat is vast en zeker
want God zelf heeft het gezegd.

En dat goddelijke woord mochten we vandaag onderstrepen met het teken van de doop.
Zijn leven is gezekerd,
door de woorden en de liefde van Ties en Martine
die daarin de woorden van God mogen waarmaken en op God mogen vertrouwen.
Een beter DNA kun je niet hebben.