Lukas 24: 36-53. 28-04-2013.
Gehouden op 12-05-2013.
Wat een klucht was het,
Dat Koningslied.
Dan hebben wij in de kerk toch een heel ander niveau!

Ik moet bekennen dat ik echt zoiets dacht. Eerlijk gezegd
nog gewoon zonder aan de psalmen of de kerk te denken..
Ik had mijn oordeel snel klaar.
Want ik had er over gelezen.
Inderdaad…….
ik had het niet zelf gehoord.
Maar de critici overtuigden me.
Vooral omdat ik ze zo leuk vond.
En omdat ze me bevestigden in een vooroordeel.
En dat is altijd lekker makkelijk.

Makkelijk oordelen betekent dat je je iemand voelt.
Je komt als mens even tot je recht.
Je straalt even.
Je eigen wijsheid.
Je eigen zijn.

Laten we eerlijk zijn.
Het is toch mens-zijn op zijn smalst.
En het staat de ontmoeting met anderen in de weg.
Dus het levert weinig op.
En je kijkt meestal ook niet eerlijk in de spiegel.
Kortom.
Je komt tekort op menselijk vlak.
Terwijl we geroepen zijn
volop mens te zijn.

Het tekstgedeelte van vandaag
brengt dat nadrukkelijk onder de aandacht.
We zijn geroepen om Nieuw Mens te zijn.
Zoals de discipelen van Jezus
dat meemaakten
toen Jezus in hun midden was.
We gaan ons bezinnen op dat mens zijn van Jezus.
En dan bedenken wat dat voor ons betekent,
hoe wij mens zijn
in navolging van Hem.
Dat is mens zijn in de breedte van Zijn liefde.

1. Jezus kwam als Nieuw Mens.
De discipelen schrokken hevig.
Hoewel ze al vol waren van de verhalen.
Van verschillende kanten kwam het nieuws door.
Op dit moment in het evangelie
heel nadrukkelijk door die twee mensen.
“We hebben Jezus ontmoet,
Hem herkent toen Hij het brood brak.”

Ze verheugde zich erover.
Maar konden het niet echt vatten.
De diepe waarheid
was nog niet doorgedrongen.
Jezus had zich steeds laten kennen
en was dan verdwenen.
Opvallend gegeven.
Mensen moeten kennelijk wennen
aan de Nieuwe Mens.

Dat zie je ook als zij schrikken.
En Jezus neemt dat serieus.
Hij legt uit: ik ben geen geest.

Dat was kennelijk waar zij bang voor waren.
Het is van belang
te realiseren dat Jezus hier zoveel werk van maakt.
Hij sluit aan bij hun overtuiging over het leven na dit leven.
Die overtuiging klopt.
Er is een andere wereld.
Een wereld die we niet kennen.
Waarvan de Bijbel ook zegt dat we ons er niet mee bezig moeten houden.
Wij horen daar niet en horen er niet mee bezig te zijn.
De discipelen wisten dat.
Vandaar die schrik.
Opeens die confrontatie met dat leven na dit leven.

Maar Jezus stelt gerust.
“Ik ben geen geest.
Geef me maar wat te eten, dan zal het duidelijk zijn.”

Jezus introduceert zich als helemaal nieuw.
Opnieuw dat bijzondere van het nieuwe.
De nieuwe mens
is volkomen mens
maar ook heel anders.
Anders in tijd en ruimte.
Vooruitblik naar hoe wij zullen zijn.

Dat levert wel veel vragen op;
Eten we op de nieuwe aarde?
Eten we vlees of vis?
Hoe zal de verplaatsing van personen precies gaan?
Hoe zit het met de herkenning, bijvoorbeeld van Elia en Mozes (die de discipelen kennelijk herkenden bij de verheelijking op de berg).
De antwoorden blijven open tot de vernieuwing (neem ik aan).

Hoe dan ook:
Jezus maakt er werk van uit te leggen dat Hij geen Geest is.
Hij is representant van nieuw leven.
De eerste nieuwe mens.

En toch is dat ook heel vertrouwd:
Let op de bekende klank:
Ik ben het zelf!
IK BEN HET.

Gods Woord in ons midden.
Iets heel nieuws aangebroken.
God die volkomen naar de mens omziet.
Hij die helemaal bij ons wil zijn.
Dat is de belofte voor ons
als we Jezus als Heer belijden.
Hij komt zomaar in ons leven binnen en zegt:
IK ben het.
IK ben bij jullie.

We hebben de geweldige belofte
dat de Opgestane Heer
nog steeds op deze aarde betrokken is.
Nog steeds op ons betrokken is.

IK BEN HET!!

Dat Hij anders was dan voor zijn sterven en opstanding
is een geweldige troost en bemoediging.
Als de eerste Nieuwe Mens
kan en wil Hij er altijd zijn.
Hij laat ons nooit meer alleen.
Zijn kracht en liefde staat ons ter beschikking.
2. Wat betekent dat voor ons leven?

Leef in mijn kracht
en ervaar mijn kracht.
En getuig van het nieuwe leven.
Lijden
sterven
opstaan uit de dood.
Jullie zullen mijn getuigen zijn.
Het evangelie eindigt met een oproep.
Trek er op uit en laat zien wie Jezus is.
Leef de vernieuwing uit.

Is dat nou niet jammer?
Haal je net opgelucht adem, moet je weer aan het werk.
Jezus heeft alles gedaan, voor onze zonden gestorven en de dood overwonnen.
Dat is geweldig nieuws.
Maar op het moment dat je dat helemaal snapt, wordt je aan het werk gezet.

Ga er op uit en vertel het verhaal van de Messias.
Het lijden om de zonde, de verschrikkelijke dood en de overwinning
Dat is waarvan Jezus zegt dat we het moeten gaan vertellen. Want het is goed nieuws en het moet worden uitgedragen.

Maar is dat nou niet juist zo vermoeiend.
Wie van ons vertelt dat verhaal vol overtuiging in zijn omgeving.
Een buurtBBQ is toch veel gemakkelijker als je er niet over praat.
Veel gezelliger misschien wel.
Hoe vertel je in de omgeving over
schepping
zonde
verlossing
voltooing

Hoe praat je over die kernwaarden van het geloof in onze tijd.
Kennen mensen nog het idee van zonde en schuld.
Zitten ze te wachten op vergeving?

Jezus roept wel op om het uit te dragen, maar we voelen aan dat het niet in onze wereld past.
De woorden ketsen af.

En soms voelen we ons op momenten hopeloos verplicht om er toch woorden voor te vinden.
We moeten toch getuigen als we Jezus volgen?

Klopt helemaal.
Jezus wil dat we zijn volgelingen zijn.
Dan ook Hem verkondigen.

Maar let wel op wat de manier is.
Let op wat er in deze ontmoeting gebeurt.

Jezus laat zichzelf zien.
De Nieuwe Mens.
Hoor zijn stem als je Hem wilt volgen:
IK BEN HET.

We worden niet op weg gestuurd met zomaar een opdracht.
We worden aangespoord om de Heer te zien.
Hem te dienen.
Gewoon met Hem te leven.

En dan dat leven te laten zien.
Dat is heel wat anders dan een opdracht om te preken.
Dat betekent niet dat je steeds gespannen op zoek bent om het juiste moment te vinden om het juiste woord te spreken.
Laat dat maar rusten.
Maar ga gewoon leven in de ontmoeting met de Heer die leeft.
Bedenk wie Hij is.
Bedenk wat Hij gedaan heeft.
Bedenk wat Hij nu geeft en geniet er van.
Ontmoet Hem steeds opnieuw en laat je leven door die ontmoeting worden bepaald.
Dat is geen druk, dat is de vreugde van de vrijheid die je mag uitleven.

In het boek van Chester en Timmis dat we eerder besproken hebben bij de preken over 1 Petrus, wijzen zij er op hoe mensen als vanzelf leven met de grote thema’s die de Bijbel aandraagt.
Schepping
Zondeval
Verlossing
Voltooing.

Verhaal van zonde en verlossing werkt niet.
Mensen hebben andere verhalen.
Verhalen waarin je de thema’s wel kan herkennen.

Schepping.
Je wilt dat het leven zin heeft.
Er moet iets neergezet worden.
Een koningslied moet voortleven.
Het nieuws halen.
Maar nu is het mislukt.
En dat haalde het niet nieuws (Zelfs in Los Angelos hoorde ik van een familielid)

Laten we eens naar die creativiteit kijken door de ogen van Jezus.
Ik denk dat Hij ruimhartiger zou zijn dan ik.
Jezus zou zijn neus niet hebben opgehaald.
Hij zou genoten hebben van inzet en echtheid.
Hij zou vast op het Museumplein hebben meegedeind op “Willempie”
en het glas hebben geheven.
En wat onecht was met liefde gespiegeld hebben aan wie Hij is.
Leef met Jezus en oordeel inhoudelijk.
Wijs niet af wat niet past bij je eigen subculteer en probeer mensen te ontmoeten zoals ze zijn.
Dan draag je over dat ze een Vader hebben die hun Schepper is.

Zonde.
Sabel mensen niet neer als het misgaat.
Doe niet mee met modder gooien.
Maar bedenk dat je zelf leeft van vergeving.
Dan hoef je de andere niet te laten ontdekken dat hij zondig is.
Maar je kan de Heer present stellen
van wiens vergeving jij leeft.
Die ontmoeting is rijkdom en vernieuwing.

Verlossing.
Dan is er ook een weg verder.
Als het lied flopt.
Als je voor gek staat dat je fan bent.
Als je door de mand valt vanwege de harde oordelen.
Je zal maar geschreven hebben:
“de makers van dat koningslied verdienen milde steniging.”
Dat hoef je allemaal niet zelf te dragen.
Fouten waar je mee worstelt kun je vanaf.
Wij mogen laten zien dat we niet onder de last torsen, maar dat we op nieuw mogen beginnen.
We leven met Hem die ons leven vernieuwt!

Voltooing.
Ik kan mislukken en toch tot mijn recht komen.
En daardoor vrij leven.
Misschien wel een oranje hoedje opzetten op de kroningsdag.
Of toch gewoon meezingen met een mislukt lied.
Gekend door God
is er enorme vrijheid.
Hij leeft in ons.

Als we die ruimte en liefde toch eens zouden uitleven.
Dan heb je de oude termen misschien niet eens nodig.
In ieder geval niet om te beginnen.
Maar je kan de liefde van God uitdragen. Dat is getuigen.

Dan eren we Hem.
En als we het integer en van binnen uit doen
zullen mensen zien dat we wat te zeggen hebben.
Als ons leven maar een tempel is.
Daar waar God wordt grootgemaakt.
Zo eindigt Lukas waar hij begon.
Want het gaat om God
zijn eer
die in ons leven doorbreekt
en mensen aanraakt.